danie główne – Strona 2 – Vegenerat Biegowy

3 minuty czytania 2 kwietnia 2020 Brak odpowiedzi

PIEROGI Z BURAKIEM

danie główne

Kwarantanna – srarantanna! Dość – powiedziałem i postanowiłem się wybrać na wycieczkę, wbrew zakazom, nakazom i wszelakim ustaleniom. Choć bardzo często wybieram się w tamte rejony, ta podróż miała być inna, bardziej odkrywcza. Postanowiłem, że tego dnia zrobię coś, co wprawi w osłupienie nie tylko mnie, ale też osoby, którym to później będę opowiadał. Wiedząc, że robię coś zabronionego, towarzyszył mi dreszczyk emocji i niepohamowane podniecenie. Przemieszczając się po dobrze znanym mi terenie, z każdą minutą odkrywałem coś nowego. Byłem dociekliwy jak Wojewódzki, zadający wstydliwe pytania, kolejnej gwieździe internetów. Przenikałem do wnętrza wszystkich zamkniętych pomieszczeń, nie otwierając ich. Czułem się jak Indiana Jones, penetrujący amazońską dżunglę, w poszukiwaniu Zaginionej Arki. Drżałem! Ciekawość sprawiała, że trząsłem się, jakbym był pracownikiem budowlanym, z dwudziestoletnim stażem przy stole wibracyjnym w betoniarni. Zachowywałem się jak szaleniec. Wszystko, na co się natknąłem, przywoływało wspomnienia, lub uruchamiało uśpione pokłady kreatywności. Wiem, że powinienem się opanować i nie grzebać tak głęboko, naruszając prywatność uśpionych zakamarków. To było silniejsze ode mnie. Nie wiem jak Wy, ale ja lubię czasem zrobić porządek w kuchennych szufladach i szafkach. Znajduję w nich zawsze coś, co nabyłem wieki temu i muszę to niezwłocznie wykorzystać. Z ostatniej kuchennej podróży, przywiozłem suszone buraki.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 25 marca 2020 Brak odpowiedzi

CUKINIA Z TAJSKIM AKCENTEM

danie główne, kolacja

Często na spotkaniach autorskich pada pytanie, czy zawsze gotowałem. W sumie, trudno jest mi ocenić, jak to było wcześniej, ale już jako dziecko, często kręciłem się w kuchni. Zaglądałem do garnków, obserwowałem, czaiłem się. Moja aktywność nie była jednak podyktowana chęcią niesienia pomocy. Baczna obserwacja miała na celu wyłapanie miski na ściankach której pozostał krem do ciasta, podprowadzenie naleśnika, skubnięcie kluski. Często udawało mi się „gwizdnąć” coś do jedzenia, unikając wzroku mamy. Przytrafiało się jednak, że rodzicielka wysłała za mną wydział pościgowy, w postaci mokrej ściery, która swym jestestwem okalała moje lico. Można by rzec, że byłem zwykłym obżartuchem, dla którego liczyło się tylko żarcie. W sumie, to trochę tak było. Jednak nie do końca. Czając się tak za futryną, jak Apacz próbujący upolować bizona, patrzyłem co się dzieje w garach. Choć wtedy nie zwracałem na to uwagi, dziś wiem, że te obrazy pozostały w mojej głowie. Mąki, przyprawy, odgłos krojenia, stukanie łyżki, odgłos młynka, zapach spalenizny – to dla mnie środowisko, w którym czuje się bardzo dobrze. Odnajduje się w tym i dziś z wielką łatwością potrafię łączyć smaki, zanim cokolwiek wrzucę do garnka.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 20 marca 2020 Brak odpowiedzi

BURACZANY KREM Z PIKANTNĄ GRUSZKĄ

danie główne, zupa

Kwarantanna, którą zafundował nam wirus z koroną, zmusiła mnie do wygrzebywania żelaznych zapasów i zapomnianych produktów. Buraki, które będą dzisiejszym bohaterem, zakupiłem w połowie lutego. Wtedy jeszcze nikt, nie podejrzewał, że na półkach zabraknie kaszy, mąki, papieru toaletowego, a ludzie w Chełmie, będą się okładać pięściami, by zdobyć 2374 kg cukru. Zdaję sobie sprawę, że ludzie boją się tego co nadchodzi, ale bitwy i boje staczane na marketowych powierzchniach, przechodzą ludzkie pojęcie. Co prawda sam mam żelazne zapasy żarcia, ale szczerze mówiąc, od zawsze szuflada uginała się pod ciężarem puszek, kasz, ryżów, makaronów i innych produktów, które mogą się przydać gdy w głowie zaświta mi jakiś pomysł. Zanim jednak zacznę ruszać produkty, które mają termin przydatności do spożycia dłuższy niż pas startowy na Ławicy, muszę przerobić towar, który może nie doczekać „armagiedonu”. Tym razem padło na wcześniej wspomnianego jegomościa. Szczerze mówiąc, był to ostatni dzwonek. Gdybym poczekał jeszcze chwile, z koszyka wyciągałbym buraki pomarszczone jak rodzynki. Przez chwilę się zastanawiałem, czy jeszcze nadają się do spożycia. Na szczęście nie zauważyłem, żeby były okryte futrem czy innym płaszczem. W końcu zima była jakaś taka słaba 😉 Nie ściemniając, bez zbędnych wodotrysków, przedstawiam zupę z Buraka, na którego ostro wsiadła Gruszka.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 23 stycznia 2020 Brak odpowiedzi

KREM CZOSNKOWY Z TYMIANKIEM I PAPRYKOWYMI GRZANKAMI

danie główne

Choć temperatury bliższe są wiosennym podrygom, to faktem jest, że obecnie w Polsce panuje zima. Nieważne jest, że ostatnio pomiędzy nogami plątały mi się stokrotki, a gdy pływałem na desce, żałowałem, że nie mam ze sobą kremu z filtrem. Tak, drodzy Państwo. To, co dzieje się wokół nas to jest właśnie zima. Niektórzy chyba za bardzo oddali się wiosennej aurze i zamiast nadal zasuwać w zimowym outficie, zmienili go na prawie letni. Teraz zasuwają z gilami do pasa i kichają, rozsiewając jakieś cholerstwo, dalej zwane wirusem. Choć jestem raczej zahartowany i nie łapię wszystkiego, co lewituje w promieniu 10 metrów ode mnie, wolę dmuchać na zimne. W takich momentach na ratunek przychodzi niezawodny czosnek. O ile nie jestem w stanie uwierzyć w cudowne uzdrowienie po wysmarowaniu klatki piersiowej gęsim smalcem, to w magię czosnku wierzę całym sercem. Być może to czysty przypadek, ale wielokrotnie mi pomógł i postawił na nogi w 3 dni. Nawet jeśli to jednorazowy cud, lub działanie idzie pod rękę z placebo, to i tak jedzenie czosnku pomaga. Jak się go konkretnie nażrę, nikt nie jest w stanie ze mną wytrzymać w jednym pomieszczeniu, a co za tym idzie, nie rozprzestrzeniam choroby. Tak więc Kochani moi, nie pozostaje nam nic innego jak na potęgę pożerać czosnek. Ż(r)yjcie zdrowo!

12 ząbków czosnku,
1 cebula,
1 pietruszka,
1/4 selera,
4 małe ziemniaki,
ok. 1 l wody lub bulionu warzywnego,
szczypta imbiru,
szczypta gałki muszkatołowej,
szczypta pieprzu białego,
pieprz do smaku,
sól,
olej z pestek winogron,
czerstwy chleb,
oliwa z oliwek,
papryka (słodka, ostra, wędzona),
2 łyżki stałej części mleczka kokosowego,
świeży tymianek.

Na oleju z pestek winogron podsmażamy cebulę.
Do cebuli dodajemy pokrojone w kostkę warzywa i podsmażamy przez chwilę. Po około pięciu minutach dodajemy przeciśnięty przez praskę czosnek (10 ząbków) i po około minucie zalewamy gorącą wodą lub bulionem.
Gotujemy do momentu, kiedy wszystkie warzywa będą miękkie. Delikatnie doprawiamy.
W trakcie kiedy zupa się gotuje możemy przygotować grzanki. Pieczywo kroimy w kostkę, skrapiamy oliwą i obsypujemy papryką. Wrzucamy kotki na patelnię i obsmażamy na rumiano z każdej strony, tak by były chrupiące.
Zawartość garnka, miksujemy blenderem wraz z pozostawionymi dwoma ząbkami czosnku i mleczkiem kokosowym.
Podajemy z drobno posiekanym tymiankiem, grzankami i kiełkami (opcjonalnie).

2 minuty czytania 22 stycznia 2020 Brak odpowiedzi

„FLAKI” Z BOCZNIAKÓW Z SUSZONYMI POMIDORAMI

danie główne

Za każdym razem, kiedy wstawiam potrawę, której nazewnictwo haczy o kuchnię tradycyjną, muszę się liczyć z tym, że za chwilę ktoś się przypierdoli. Podejrzewam, że w przypadku „flaków” z boczniaka będzie podobnie i rozpęta się gównoburza, nasączona ostrym spięciem odbytu. Zastanawiam się, czym się kierują osoby, atakujące kiełbasę, salceson, czy też inne pasztety. Może to Ministerstwo Obrony Mięsnej Tradycji wysyła swój „pokojowy” szwadron, by zaprowadzić ład i porządek w nazewnictwie. Być może Towarzystwo Miażdżenia Tolerancji wdraża w życie plan mieszania z błotem wszystkiego, co nie mieści się w encyklopedycznych, sztywnych kanonach. Kto wie, może to jakaś sekta, której hasłem przewodnim jest „przyjeb się, niech się dzieje!” , wyszukująca w necie terminów, które, choć w małym stopniu spełniają wymogi klasycznego przypierdolingu. Kimkolwiek by nie byli, mam w głębokim poważaniu Wasze protesty i wszczynanie awantur. Skoro nazwałem zrolowaną kaszę, kiełbasą, na pewno ich protesty nie zmienią tej nazwy. Tak chciałem i tak nazwałem! Jeśli zmielę orzechy i przyprawię je szczyptą chujwieczego, mogę je nazwać foie gras i nikt nie ma prawa wymuszać na mnie zmiany mej wizji. Moje gotowanie, moja interpretacja, moje nazewnictwo. Czy ten wpis jest kontrowersyjną formą zaczepki? Może tak, może nie! Jest na pewno formą sprzeciwu. Jeśli komuś nie pasuje, jak nazywam swe potrawy, najzwyczajniej w świecie, można wcisnąć przycisk „ZABLOKUJ”. Gdy mnie ktoś wkurwia, tak właśnie robię. Wszystkim, którym nie przeszkadza nazwa niżej opisanej potrawy, życzę smacznego.

CZYTAJ WIĘCEJ