danie główne – Strona 2 – Vegenerat Biegowy

3 minuty czytania 11 maja 2020 Brak odpowiedzi

SOJOWY KEBS

Lepszego kebsa nie jadłem. Nie piszę tego, by zażywać kąpieli w narcystycznych wodotryskach, lecz dlatego, że taka jest prawda. Świeża, chrupiąca bułka. Zapewne daleka od tych, w których serwowane jest mięso u tureckich handlarzy, ale moja. Smaczna, aromatyczna, przepełniona umiłowanym glutenem i przede wszystkim z wiadomym składem. Zamiennik mięsa stworzony z banalnych kotletów, które bez konkretnej obróbki smakują jak karton namoczony w wodzie. Niestety taka jest prawda. Szału nie ma. Wystarczy się trochę postarać i można zdziałać cuda. Dodatki to już sprawa indywidualna. Można do środka wcisnąć ogórka, pomidora, cebulę, Colesława lub inną mieszaninę warzyw o bliżej nieokreślonej nazwie. Ich ilość i proporcje zależą tylko od Was. Cytując klasyka, który przedstawia się jako Doradca Smaku w jednej ze stacji TV, powiem: „Chcecie więcej? Dajcie więcej!” Z tego miejsca, z lekkim uśmiechem i przymrużeniem oka pozdrawiam Pana Roberta. Kochani, nie chcę przeciągać tego wstępu, więc podwijajcie rękawy i zasuwajcie do kuchni. Życzę smacznego.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 4 maja 2020 Brak odpowiedzi

PAPRYKOWE NALEŚNIKI Z MARCHEWKĄ I KOLENDRĄ

danie główne, kolacja, przekąska

Przez ostatnie lata unikałem świeżej kolendry jak ognia. Gdy jakiś przepis wymuszał użycie tej rośliny, chcąc zachować podobny akcent smakowy i wizualny, zastępowałem ją nacią pietruszki. Nie wiem, czym była spowodowana moja niechęć, ale za każdym razem, kiedy w daniu wyczuwałem ten specyficzny zapach, miałem wrażenie, że dostaję potrawę, którą ktoś przygotował na bazie mydła. Robiłem kilka podejść mających na celu zbliżenie mnie do tego smaku, ale za każdym razem kończyło się tak samo. Z lokalu wychodziłem nienajedzony, zniesmaczony, a z mych ust zamiast achów i ochów, wydobywał się łaciński słowotok, przeplatany wiązanką góralską. Mądre głowy wygłaszają, że ów niechęć ma podłoże genetyczne i albo kolendrę tolerujesz, albo jej nie tolerujesz. Nie wiem więc, co stało się w moim przypadku, że moja niechęć przerodziła się w miłość. Nie podejrzewam, że zmienił się mój genotyp. Chyba dojrzałem kulinarnie.

CZYTAJ WIĘCEJ

3 minuty czytania 2 kwietnia 2020 Brak odpowiedzi

PIEROGI Z BURAKIEM

danie główne

Kwarantanna – srarantanna! Dość – powiedziałem i postanowiłem się wybrać na wycieczkę, wbrew zakazom, nakazom i wszelakim ustaleniom. Choć bardzo często wybieram się w tamte rejony, ta podróż miała być inna, bardziej odkrywcza. Postanowiłem, że tego dnia zrobię coś, co wprawi w osłupienie nie tylko mnie, ale też osoby, którym to później będę opowiadał. Wiedząc, że robię coś zabronionego, towarzyszył mi dreszczyk emocji i niepohamowane podniecenie. Przemieszczając się po dobrze znanym mi terenie, z każdą minutą odkrywałem coś nowego. Byłem dociekliwy jak Wojewódzki, zadający wstydliwe pytania, kolejnej gwieździe internetów. Przenikałem do wnętrza wszystkich zamkniętych pomieszczeń, nie otwierając ich. Czułem się jak Indiana Jones, penetrujący amazońską dżunglę, w poszukiwaniu Zaginionej Arki. Drżałem! Ciekawość sprawiała, że trząsłem się, jakbym był pracownikiem budowlanym, z dwudziestoletnim stażem przy stole wibracyjnym w betoniarni. Zachowywałem się jak szaleniec. Wszystko, na co się natknąłem, przywoływało wspomnienia, lub uruchamiało uśpione pokłady kreatywności. Wiem, że powinienem się opanować i nie grzebać tak głęboko, naruszając prywatność uśpionych zakamarków. To było silniejsze ode mnie. Nie wiem jak Wy, ale ja lubię czasem zrobić porządek w kuchennych szufladach i szafkach. Znajduję w nich zawsze coś, co nabyłem wieki temu i muszę to niezwłocznie wykorzystać. Z ostatniej kuchennej podróży, przywiozłem suszone buraki.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 25 marca 2020 Brak odpowiedzi

CUKINIA Z TAJSKIM AKCENTEM

danie główne, kolacja

Często na spotkaniach autorskich pada pytanie, czy zawsze gotowałem. W sumie, trudno jest mi ocenić, jak to było wcześniej, ale już jako dziecko, często kręciłem się w kuchni. Zaglądałem do garnków, obserwowałem, czaiłem się. Moja aktywność nie była jednak podyktowana chęcią niesienia pomocy. Baczna obserwacja miała na celu wyłapanie miski na ściankach której pozostał krem do ciasta, podprowadzenie naleśnika, skubnięcie kluski. Często udawało mi się „gwizdnąć” coś do jedzenia, unikając wzroku mamy. Przytrafiało się jednak, że rodzicielka wysłała za mną wydział pościgowy, w postaci mokrej ściery, która swym jestestwem okalała moje lico. Można by rzec, że byłem zwykłym obżartuchem, dla którego liczyło się tylko żarcie. W sumie, to trochę tak było. Jednak nie do końca. Czając się tak za futryną, jak Apacz próbujący upolować bizona, patrzyłem co się dzieje w garach. Choć wtedy nie zwracałem na to uwagi, dziś wiem, że te obrazy pozostały w mojej głowie. Mąki, przyprawy, odgłos krojenia, stukanie łyżki, odgłos młynka, zapach spalenizny – to dla mnie środowisko, w którym czuje się bardzo dobrze. Odnajduje się w tym i dziś z wielką łatwością potrafię łączyć smaki, zanim cokolwiek wrzucę do garnka.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 20 marca 2020 Brak odpowiedzi

BURACZANY KREM Z PIKANTNĄ GRUSZKĄ

danie główne, zupa

Kwarantanna, którą zafundował nam wirus z koroną, zmusiła mnie do wygrzebywania żelaznych zapasów i zapomnianych produktów. Buraki, które będą dzisiejszym bohaterem, zakupiłem w połowie lutego. Wtedy jeszcze nikt, nie podejrzewał, że na półkach zabraknie kaszy, mąki, papieru toaletowego, a ludzie w Chełmie, będą się okładać pięściami, by zdobyć 2374 kg cukru. Zdaję sobie sprawę, że ludzie boją się tego co nadchodzi, ale bitwy i boje staczane na marketowych powierzchniach, przechodzą ludzkie pojęcie. Co prawda sam mam żelazne zapasy żarcia, ale szczerze mówiąc, od zawsze szuflada uginała się pod ciężarem puszek, kasz, ryżów, makaronów i innych produktów, które mogą się przydać gdy w głowie zaświta mi jakiś pomysł. Zanim jednak zacznę ruszać produkty, które mają termin przydatności do spożycia dłuższy niż pas startowy na Ławicy, muszę przerobić towar, który może nie doczekać „armagiedonu”. Tym razem padło na wcześniej wspomnianego jegomościa. Szczerze mówiąc, był to ostatni dzwonek. Gdybym poczekał jeszcze chwile, z koszyka wyciągałbym buraki pomarszczone jak rodzynki. Przez chwilę się zastanawiałem, czy jeszcze nadają się do spożycia. Na szczęście nie zauważyłem, żeby były okryte futrem czy innym płaszczem. W końcu zima była jakaś taka słaba 😉 Nie ściemniając, bez zbędnych wodotrysków, przedstawiam zupę z Buraka, na którego ostro wsiadła Gruszka.

CZYTAJ WIĘCEJ