przekąska – Strona 2 – Vegenerat Biegowy

3 minuty czytania 11 maja 2020 Brak odpowiedzi

SOJOWY KEBS

Lepszego kebsa nie jadłem. Nie piszę tego, by zażywać kąpieli w narcystycznych wodotryskach, lecz dlatego, że taka jest prawda. Świeża, chrupiąca bułka. Zapewne daleka od tych, w których serwowane jest mięso u tureckich handlarzy, ale moja. Smaczna, aromatyczna, przepełniona umiłowanym glutenem i przede wszystkim z wiadomym składem. Zamiennik mięsa stworzony z banalnych kotletów, które bez konkretnej obróbki smakują jak karton namoczony w wodzie. Niestety taka jest prawda. Szału nie ma. Wystarczy się trochę postarać i można zdziałać cuda. Dodatki to już sprawa indywidualna. Można do środka wcisnąć ogórka, pomidora, cebulę, Colesława lub inną mieszaninę warzyw o bliżej nieokreślonej nazwie. Ich ilość i proporcje zależą tylko od Was. Cytując klasyka, który przedstawia się jako Doradca Smaku w jednej ze stacji TV, powiem: „Chcecie więcej? Dajcie więcej!” Z tego miejsca, z lekkim uśmiechem i przymrużeniem oka pozdrawiam Pana Roberta. Kochani, nie chcę przeciągać tego wstępu, więc podwijajcie rękawy i zasuwajcie do kuchni. Życzę smacznego.

CZYTAJ WIĘCEJ

4 minuty czytania 9 maja 2020 Brak odpowiedzi

BUDYŃ JAGLANY TIRAMISU I EARL GREY

kolacja, przekąska, słodkości, śniadanie

Kilka dni temu w mojej kuchni pojawił się nowy sprzęt marki Ronic. W pierwszej kolejności postanowiłem przetestować blender molekularny z pompką próżniową. Wiem, brzmi to, jak jakiś Matrix kuchenny, lub tekst wycięty z hitu kinowego, o tematyce science fiction. Do tej pory używałem bardzo dobrego blendera, który dysponując mocą 1400 Watt, spokojnie dawał radę ze wszystkimi fanaberiami, które pojawiały się w trakcie mojego gotowania. Nigdy nie zawiódł, ale wiedziałem, że potrzebuję czegoś nowego, mocniejszego, solidniejszego. W działaniach mających na celu rozdrabnianie, mielenie, miażdżenie, brakowało kilku Wattów. Wtedy na horyzoncie pojawił się ON. Wjechał do mojej kuchni z impetem, niczym rycerz w lśniącej zbroi na pole bitwy. Byłem bardzo ciekawy, nowego wymiaru blendowania. Molekuły, próżnia, kielich do zadań specjalnych. Słowa opisujące sprzęt, który za chwilę miałem użyć, brzmiały bardzo poważnie. Opis, z którym postanowiłem się zapoznać przed pierwszym użyciem, również wskazywał, że nie mam do czynienia z amatorszczyzną. Na pierwszy plan wszedł materiał, z którego wykonany jest kielich. Tritan-materiał wykorzystywany przez NASA (Ostrzegałem! Tu nie ma lipy). 2000 Watt, kryjące się w silniku, potrafią rozbujać ostrze 30000 razy w przeciągu jednej minuty. Trzydzieści tysięcy razy! Nie ogarniam. Zastanawiałem się, po cholerę te molekuły i próżnia. Poczytałem w internetach i już wiem. Próżnia sprawia, że posiłki w trakcie mieszania, nie utleniają się. Zachowują świeżość, kolor, oraz smak, co często gubimy w trakcie używania blendera. Dla mnie jednak najważniejsze było sprawdzenie, czy faktycznie ten blender potrafi zrobić gładki krem z jaglanki. O ile wcześniej używane blendery radziły sobie bardzo dobrze, to Wartmann, poradził sobie celująco. Po kilkunastu sekundach miksowania, z kielicha wyciągnąłem kremowy budyń. Producent zaznacza na swej stronie, że blender rozdrabnia pokarmy do rozmiaru cząsteczek niedających się wyczuć na języku, czyli molekuł. Podszedłem do tego sceptycznie i efekt rzucił mnie na kolana, gdyż z takim sprzętem, mogę walczyć w kuchni, jak Roland dzierżący w dłoni Durandal.

Powyższy wpis, nie jest recenzją sprzętu, lecz wstępna jego ocena. Podejrzewam, że ochów i achów będzie odrobinę więcej, gdyż nie odkryłem jeszcze wszystkich możliwości tego blendera. CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 4 maja 2020 Brak odpowiedzi

PAPRYKOWE NALEŚNIKI Z MARCHEWKĄ I KOLENDRĄ

danie główne, kolacja, przekąska

Przez ostatnie lata unikałem świeżej kolendry jak ognia. Gdy jakiś przepis wymuszał użycie tej rośliny, chcąc zachować podobny akcent smakowy i wizualny, zastępowałem ją nacią pietruszki. Nie wiem, czym była spowodowana moja niechęć, ale za każdym razem, kiedy w daniu wyczuwałem ten specyficzny zapach, miałem wrażenie, że dostaję potrawę, którą ktoś przygotował na bazie mydła. Robiłem kilka podejść mających na celu zbliżenie mnie do tego smaku, ale za każdym razem kończyło się tak samo. Z lokalu wychodziłem nienajedzony, zniesmaczony, a z mych ust zamiast achów i ochów, wydobywał się łaciński słowotok, przeplatany wiązanką góralską. Mądre głowy wygłaszają, że ów niechęć ma podłoże genetyczne i albo kolendrę tolerujesz, albo jej nie tolerujesz. Nie wiem więc, co stało się w moim przypadku, że moja niechęć przerodziła się w miłość. Nie podejrzewam, że zmienił się mój genotyp. Chyba dojrzałem kulinarnie.

CZYTAJ WIĘCEJ

1 minuty czytania 6 kwietnia 2020 Brak odpowiedzi

PASZTET Z KISZONEJ KAPUSTY I CIECIERZYCY

kolacja, przekąska, śniadanie

Czasem tak bywa w kuchni, że planujesz zrobić obiad, a za chwilę się okazuję, że obiad musisz objąć nową koncepcją, bo zamiast niego wyszła Ci kolacja. Tak było w przypadku tego przepisu. Marzyły mi się piękne małe kotleciki w chrupiącej panierce, ale okazało się, że nie bardzo im się zbiera do chrupkości, a przy próbie przewracania, odkształcają się jak plastelina, przy 40 stopniach Celsjusza. Na szczęście podchodzę do tematu z dystansem i nie wrzucam przy pierwszym podejściu wszystkich klopsików. Zawsze sprawdzam, czy coś z tego wyjdzie. Zostawiam sobie wyjście awaryjne, które pozwala mi w trakcie gotowania zmienić plan. Co prawda wizja przepysznego obiadu wyparowała w mgnieniu oka, ale za to kolacja, była iście królewska! To moje potknięcie, chyba było dobrze pokierowane przez los. Niebawem Święta, a jak wiadomo, pasztetu nie może zabraknąć. Moi Mili, kto uwielbia kiszony smak, koniecznie musi zmiksować kapustę z ciecierzycą.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 6 lutego 2020 Brak odpowiedzi

„TATAR”

kolacja, przekąska, śniadanie

Zdaję sobie sprawę, że ten tatar bardzo mocno odbiega od tego klasycznego, który był obowiązkowym elementem, suto zakrapianych peerelowskich imprez. Niemniej jednak technika wykonania i sposób przyprawienia, jest bardzo zbliżony, co pozwala na użycie tego nazewnictwa. Wiem, wiem! Za chwilę znów ktoś wyskoczy z tekstem, negującym moje posunięcie, ale uwierzcie, uodporniłem się na to, jak Stanisław Anioł, na protesty mieszkańców bloku, przy ulicy Alternatywy 4. Skoro nazwa wzięła się od poczynań tatarskich wojowników, którzy wkładali kawałki mięsa pod siodło, dlaczego nie okrzyknąć się Tatarem? Na potrzeby tego dania i posta, mogę zostać roślinożernym tatarskim wojownikiem, który zamiast mięsa, pod siodło upchnął warzywa i swym ciężarem wykonał bardzo ciekawe danie. Swoją drogą lepszą nazwą jest „tatar”, niż „dupą miażdżone warzywa”. Nie będę się zbyt mocno rozpisywał, żeby nie popłynąć. Gdy staram się bronić nazewnictwa swych potraw, humor wjeżdża na poziom ostrości, którego nawet nie obejmuje skala Scoville`a.

CZYTAJ WIĘCEJ