przekąska – Strona 2 – Vegenerat Biegowy

3 minuty czytania 18 stycznia 2022 Brak odpowiedzi

PIECZONA FASOLA W SZMACIE

Placek tortilla pojawił się w moim życiu ładnych kilkanaście lat temu. Od pierwszej chwili przypadliśmy sobie do gustu, gdyż nic tak nie ratowało sytuacji jak szmata, która nafaszerowana warzywami, była świetnym zamiennikiem pieczywa. Przez wszystkie lata znajomości, opanowałem najróżniejsze techniki zwijania i zawijania. Składałem elastyczne placki w trójkąty, owale, kwadraty, rożki, stożki i cholera wie w co jeszcze. Było to tak dawno, że już nie pamiętam. Jednak, żeby nie było tak kryształowo, w każdej opowieści z której wylewa się optymistyczny wodotrysk, musi pojawić się jakieś ale. No i tak też jest w tym przypadku. Od kiedy tortilla zaczęła się przewijać pomiędzy moimi garami, bardzo chciałem ją wypełnić fasolą w pomidorach. Wielokrotnie podejmowałem próby, by choć przybliżyć się do spełnienia swoich pragnień, ale zawsze kończyło się tak samo. Fasola, zamiast pozostawać w zamkniętej strukturze placka, postanawiała robić mi na złość i roz***dalała się po całej patelni, czy też opiekaczu. Myślałem już, że może stopień ostrości jest za wysoki i rozcina strukturę szmaty. Odpuściłem na kilka lat fasolowe próby, ale ostatnio znów powróciły pragnienia i niespełnione marzenia. Biorąc pod uwagę, że po latach jestem bogatszy o kilka pięter wiedzy kulinarnej, wpadłem na pomysł, by tę wiatropędną francę podpiec. No i masz. Tyle lat cierpienia i tęsknoty, a wystarczyło użyć piekarnika.

CZYTAJ WIĘCEJ

3 minuty czytania 17 stycznia 2022 Brak odpowiedzi

PIECZONE PIEROGI Z BAKŁAŻANEM I SUSZONYMI POMIDORAMI

danie główne, przekąska

Poznałem ją kilka lat temu w Internecie. Nie do końca wiedziałem jak wygląda, bo wszystkie zdjęcia, które od niej dostałem, były pięknie wyretuszowane, emanowały niesamowitym blaskiem, ale żadne z nich nie było oczywiste. Otoczka, którą wokół siebie wytworzyła, była jak wysoki mur, strzeżony przez tysiące krwiożerczych bestii, które każdą próbę przebicia odpierały atakiem. Niewiele o niej wiedziałem. W trakcie naszych rozmów próbowałem ją bliżej poznać, ale każde moje pytanie jakby się rozbijało w przestrzeni i nie docierało do adresatki. Przez chwilę czułem się jak koleś w barze, którego spławia dziewczyna po wyświechtanym tekście. Któregoś dnia, tak ostro rzeźbiłem rozmowę, że udało mi się poznać jej imię. Aubergine! Co to k*rwa za imię – pomyślałem. Skąd pochodzi, jakie ma korzenie? Otoczka, którą wytworzyła owa dama, stawała się coraz bardziej intrygująca, przez co moja ciekawość zaczęła skakać jak słupki equalizera w trakcie w trakcie odtwarzania kawałka drumm & bass. „Spotkajmy się” – napisałem. O dziwo zgodziła się i co było dla mnie nie lada zaskoczeniem, chciała to zrobić jak najszybciej. Już następnego dnia, czekałem na nią w ekskluzywnej restauracji. Zaczytany w menu, nawet nie spostrzegłem, że ktoś się do mnie przysiadł. Podniosłem wzrok, a na przeciwko mnie szczerzy się jakiś koleś i przedstawia się: „Siemasz Mordo, to ja jestem Aubergine”. Chyba jakiś żart, spodziewałem się pięknej egzotycznej piękności, a przysiada się do mnie jakiś Bakłażan. Choć moje zaskoczenie było przeogromne, zaczęliśmy rozmawiać, a co z tej rozmowy wynikło, można zobaczyć poniżej.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 14 stycznia 2022 Brak odpowiedzi

TWARÓG SOJOWY

kolacja, przekąska, śniadanie

Niekiedy jest tak, że robię jakąś potrawę, wrzucam na mordoksiążkę i z braku czasu, lub zakręcenia, zapominam, że wypadałoby też wstawić jakiś przepis. Po kilku miesiącach lub czasem latach przeglądam galerię zdjęć i zastanawiam się nad recepturą. Niekiedy kilka dni mi zajmuje, zanim dojdę, co to było. Po czterdziestce odświeżanie systemu nie jest już takie proste, a przycisk RESTORE, mam wrażenie, że już od dawna nie działa. Zdarza mi się być kozakiem i w notatniku zapisuje proporcje oraz wszystkie składniki. Później przez kilka dni chodzę dumny jak paw, że niby jestem taki zorganizowany, pro i fancy. Niestety z reguły nie robię tego, bo gdy ma się dłonie upier*olone jak stół u śp. Durczoka, nie mogę na bieżąco notować. W przypadku tego przepisu sprawa była banalnie prosta. Składników niewiele, proporcje nieskomplikowane, receptura prosta. Po cóż się trudziłem, by wykonać ten twarożek ponownie. Najzwyczajniej w świecie miałem na niego ochotę.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 13 stycznia 2022 Brak odpowiedzi

PIECZONE SPRING ROLLS

danie główne, przekąska

Po ciężkim dniu wpadasz do domu i nagle sobie zdajesz sprawę, że nie masz obiadu. Chcąc sobie jakoś wynagrodzić dzień, w którym wku*wiło Cię nawet niebo, bo było za niebieskie, postanawiasz przyrządzić coś pysznego. Odpalasz internet. Zaczynasz buszować po stronach w poszukiwaniu przepisu i zaczyna się festiwal przepełniony łaciną podwórkową. Znajdujesz za*ebisty przepis. Na widok zdjęcia potrawy, ślinotok zalewa Ci telefon. Czytasz skład i nagle z Twoich ust pada –” Ku*wa, co to za po*ebane składniki. Czy to w ogóle można kupić w sklepie?„. Odpuszczasz i szukasz kolejnego dania. Jest! Czytasz, czytasz, robisz coraz większe oczy i nagle z ust się wyrywa – „Czymże do ch*ja jest galgant i gochugaru? Jakieś nowe pokemony?„. Znajdujesz jeszcze kilka receptur, jeszcze bardziej śliną zalewasz klawiaturę telefonu, ale coraz bardziej przypominasz bombę z opóźnionym zapłonem, niż głodnego człowieka. Nie wytrzymujesz i prowadzony(a) wielkim wku*wem w zamawiasz jakiegoś gotowca, bo żołądek już zaczął się przyklejać do kręgosłupa. Pytam się, po co te nerwy? Ochłoń! W tym momencie wchodzę ja, ubrany cały na biało, a w mej dłoni lśni cebula, z kieszeni wysypuje się majeranek, a w zębach trzymam czosnek, który został wcześniej wysmarowany musztardą. Jeśli nie muszę, nie sięgam po przyprawy, po które będę musiał zasuwać kilka kilometrów. Gotuję dla Was i mam Wam ułatwić życie, a nie zamieniać je w kulinarne tsunami.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 11 stycznia 2022 Brak odpowiedzi

BEZRYBNA SAŁATKA „ŚLEDZIOWA”

kolacja, przekąska, śniadanie

Jest czwarta nad ranem, a ja przewracam się z boku na bok, jakby mnie Morfeusz złośliwie przerzucał łopatą z jednej strony na drugą. Poduszka, zamiast przynieść ukojenie, drażni me lico jakby ktoś przykładał rozżarzone węgle. Kołdra, która jeszcze przed chwilą była opoką, teraz wydaje się drewnianą płytą, której drzazgi co jakiś czas wbijają się w moje pośladki. Choć bardzo chcę dotrwać choćby do 6:00, no nie mogę. Pomimo szczerych chęci, k*rwa nie mogę. Schodzę do kuchni, zaparzam kawę i siedzę na kanapie, zastanawiając się, co mogę wciągnąć na śniadanie. Zaglądam do lodówki, a tam pusto jak w bębnie maszyny losującej, przed losowaniem Lotto. Zerkam do pojemnika, gdzie powinno czekać na mnie świeże pieczywo i zamiast niego widzę smutną kromkę, która nie doczekała się konsumpcji i zdążyła się wygiąć jak pracownik budowlany w dniu wypłaty. Z pustego to i nawet Salomon nie naleje, a z jednej wygiętej kromki Vegenerat śniadania nie zrobi. Tym sposobem, o godzinie 6:00 zostałem pierwszym tego dnia klientem Carrefoura i już po kilku minutach zasuwałem do domu z artykułami pierwszej potrzeby. Swoją drogą ciekawy jestem, co pomyślała kasjerka, widząc mój zestaw śniadaniowy. Minę miała raczej nietęgą. Zastanawiam się, co ją bardziej zaskoczyło. Płaty nori, ciecierzyca, jogurt kokosowy, czy fakt, że przyjechałem do sklepu w pidżamie?

CZYTAJ WIĘCEJ