zupa – Vegenerat Biegowy

2 minuty czytania 8 sierpnia 2019 Brak odpowiedzi

CHŁODNIK Z OGÓRKÓW I CHRZANU

Zdarza się raz na jakiś czas, że zasiadam do komputera i gdy próbuję skleić jakiś wstęp do przepisu, w mojej głowie panuje chaos. Czuję pod skórą szalejące pomysły, ale ich niesprecyzowane ruchy nie mogą znaleźć drogi ujścia. Siedzę więc teraz przed monitorem, stukam w klawiaturę i wklepując kolejne wyrazy, traktuje ten manewr jak pas startowy, licząc na rozpęd. Nic się jednak nie dzieje. Zatrzymuje się po jednym zdaniu i wpatruje się jak zahipnotyzowany, w tekst, który za cholerę nie chce się rozwinąć. Zaczynam się zastanawiać nad tą niemocą i grzebiąc paluchami w najciemniejszych zakamarkach moich myśli, próbuję doszukać się przyczyny. Czy to już koniec? Czy moje pomysły zostały w 100% przelane do książki, a teraz już będzie tylko suchar wysmagany kurzem? Zaczynam powoli panikować i choć przy moim biurku nie pada deszcz, czuję że po moim czole spływa zimna kropla wody? W myślach wypłacam sobie solidnego „liścia” i ponownie grzebię w swojej głowie, by jakoś usprawiedliwić tę suszę słowną. W pewnym momencie poczułem ciepło rozpływające się po moim karku, a wraz z nim olśnienie. Już wiem, dlaczego jestem taki nieobecny. Słońce, które wdarło się przez okno i postanowiło zabawić się moim kosztem, nie pozwala na skupienie i wyciąga mnie na zewnątrz. W trakcie wietrzenia myśli, rodzą się pomysły nasączone Amaretto i słodkie jak Tiramisu…ale są też smaki wytrawne, jak ogórek podkręcony ostrym chrzanem.

CZYTAJ WIĘCEJ

3 minuty czytania 9 kwietnia 2019 Brak odpowiedzi

BIAŁE KIEŁBADRONY

kolacja, przekąska, śniadanie, zupa

Będąc dzieckiem, zawsze ochoczo wyrywałem się do koszyczka wielkanocnego. Napełniałem go przeróżnymi frykasami, przykrywałem serwetą i zasuwałem do Kościoła. Nie bardzo wiedziałem, po co to robię, ale nie jestem tym faktem jakoś mocno zaskoczony, gdyż nadal nie wiem, o co w tym wszystkim chodzi. Nie chcę jednak tutaj poruszać wątków religijnych, ani też skupiać się na mojej wiedzy w tym zakresie. Z wyżej wspomnianych wycieczek, najbardziej pamiętam krzyki mojej mamy po powrocie z Kościoła. Dlaczego krzyki? Czy zjadłem zawartość koszyka? Nie śmiałbym ruszyć tego. Cały czas w głowie lawirował komunikat — Zostaw, to na Święta. Co więc się stało, że jedną wycieczką do Świątyni Pana, potrafiłem spierdolić świąteczny nastrój, który i tak już był mocno przesiąknięty napięciem? Nie jest tajemnicą, że mam w sobie mnóstwo energii. Nawet będąc pociesznym grubaskiem, zachowywałem się, jakbym miał owsiki i wszędzie było mnie pełno. Nie trzeba mieć dobrze rozbudowanej wyobraźni, by przewidzieć, że koszyk wypełniony żarciem w mojej dłoni, to nie jest dobry pomysł. Nie potrafiłem zakodować faktu, że nie należy machać koszykiem wielkanocnym. Po powrocie do domu okazywało się, że zamiast pięknie ułożonej kompozycji, w wiklinowym wnętrzu, jest niezły burdel. Faktycznie, nie wyglądało to dobrze. Maślany baranek bardzo rzadko wracał do domu w całości. Zazwyczaj głowa leżała gdzieś obok albo traciła swój kształt po zderzeniu z wędliną. Skorupy przepięknych pisanek wyglądały jak ziemia po trzęsieniu. Pieczywo, które było jasne, po kąpieli w pieprzu wyglądało, jakby komuś wpadło do piaskownicy. Chyba robiłem coś nie tak. Wiem jednak, że gdybym dziś poszedł z takim samym zestawem, wszystko wyglądałoby tak samo. Spacerowałbym z kolegami i machałbym koszem jak pustą reklamówką z Biedronki.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 18 stycznia 2019 Brak odpowiedzi

SZYBKA ZUPA Z KAPUSTY PEKIŃSKIEJ I KAPARÓW

danie główne, zupa

Od dwóch miesięcy ten wpis zalega z publikacją i zawsze, gdy się zabieram do napisania wstępu, coś mi przeszkadza. Za każdym razem, gdy zaczynam stukać w klawiaturę, coś mnie odciąga od komputera. Teraz w obawie przed kolejną dywersyjną akcją, trzaskam w klawiaturę jak pracownik, któremu akord wyznacza pensję. Cholera jest dobrze mam już kilkanaście słów i nic się nie dzieje. Za dobrze coś idzie w pierwszej minucie. Ku*&a…telefon! Drugie podejście. Zdaję sobie sprawę, że ten wpis będzie wymęczony bardziej niż ja po przebiegnięciu 100 mil, ale…pieprzę to, nie kasuję. Lecę z tym wodotryskiem słownym dalej. Zapewne wypadałoby w tych kilku zdaniach poruszyć jakiś wątek kulinarny, żeby nie było, że na odczepnego piszę wyrazy. Co tu napisać??? Jak powstało danie? Otworzyłem lodówkę i zobaczyłem, że zalega w niej kapusta pekińska. Jej żywot zdecydowanie dobiegał końca. Wyglądała, jakby ktoś próbował z niej wycisnąć wszystkie soki. W związku z tym, że nauczono mnie nie wyrzucać jedzenia, staram się trzymać tej zasady wpojonej w Wielkopolsce. Postanowiłem dać jej drugie życie, reanimując ją przez kwadrans. Udało się! Jest nadzieja dla zapomnianej kapusty pekińskiej.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 28 sierpnia 2018 Brak odpowiedzi

ZUPA KOPERKOWO – OGÓRKOWA

danie główne, zupa

Od kiedy pamiętam, zupa ogórkowa była jedną z moich ulubionych zup. Gdy widziałem, że w garze radośnie tańczą kiszone ogóry podskakiwałem, jakby podłoga była rozgrzanym blatem kuchennym. Nie wiem, skąd się wzięło to uczucie, ale nie jestem w stanie przejść obojętnie, gdy w powietrzu unosi się zapach fermentu. Bez względu na to, czy jest to kiszony ogórek, kapusta, kalafior czy też fasola szparagowa, dostaję ślinotoku, który jest ciężki do opanowania. Biorąc pod uwagę, że w mojej rodzinie ostatnio wszystko wokół kiszonek się kręci, śmiem twierdzić, że zostało nam to przekazane w genach. Na dobrą sprawę chyba nie będę dociekał skąd to zamiłowanie. Jak dla mnie, to może się nawet okazać, że nabyłem je na popularnej azjatyckiej stronie. Ciesząc się jak dziecko z zakupionego lizaka, chciałbym Wam dziś przedstawić połączenie, które powaliło mnie na kolana. Nie pamiętam już, ile zjadłem misek tej zupy, ale niewiele pozostało dla współmieszkańców.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 15 lutego 2018 Brak odpowiedzi

ZUPA CZOSNKOWA Z „SEROWĄ” GRZANKĄ

danie główne, zupa

Jak się nie ma o czym gadać to zazwyczaj rozmawia się o pogodzie. W związku z tym, że pogoda dziś też się wydaje ciężkim tematem, w obliczu atakującego mnie wirusa, przedstawię Wam fragment książki, do której kupna Was zachęcam (chyba zostanę guru autoreklamy).

„…W obliczu powstawania coraz większej liczby eksperckich stron na temat odżywiania postanowiłem pozostać samotnym żeglarzem na morzu moich doświadczeń. Nie poddaję się nowym trendom ani im nie przyklaskuję jak dzierlatka na widok nowej torebki z kolekcji Louisa Vuittona. Staram się żyć w zgodzie z własnym ciałem i obserwuję je nieustanie, szukając dla niego jak najlepszych rozwiązań.

Nie używam w książce pojęć typu carboloading ani też nie skupiam się na obliczaniu makroskładników, które muszę w siebie wcisnąć, by poczuć się lepiej. Swoją postawą chcę pokazać, że nie trzeba wprowadzać reżimu żywieniowego i biegać z kalkulatorem po kuchni. Zarówno w odniesieniu do biegania, jak i jedzenia należy zachować dystans. Dzięki temu będziemy również świetnie się bawić…”

ok. 10-12 ząbków czosnku,
3 liście laurowe,
4 ziarna ziela angielskiego,
1 cebula,
2 ziemniaki,
1 marchew,
1 pietruszka,
1 mała papryczka chilli,
1/4 korzenia selera,
1,5 l bulionu warzywnego,
łyżeczka majeranku,
szczypta ostrej papryki,
1/2 łyżeczki czerwonej słodkiej papryki,
pieprz,
sól,
olej z pestek winogron,
kilka kromek bagietki lub innego pieczywa,
2 łyżki „sera” z ziemniaka i marchewki.

W garnku podsmażamy cebulę wraz z zielem angielskim, liściem laurowym i papryczką chilli (dysponuję suszonymi papryczkami, więc wrzucam je w całości).
Dorzucamy do garnka pokrojone w kostkę warzywa (marchew, pietruszkę i seler)Podsmażamy przez kilka minut.
Ziemniaki kroimy w kostkę i dorzucamy do garnka wraz z przeciśniętym przez praskę czosnkiem.
Nie podsmażamy zbyt długo ziemniaków, gdyż te szybko przywierają do dna. Zalewamy wszystko gorącym bulionem i gotujemy do uzyskania odpowiedniej miękkości warzyw.
Zupę podajemy z grzankami, które smarujemy serem z ziemniaka. Podpiekamy je przez ok. 10 minut w temperaturze 180 stopni (termoobieg).