POLENTA Z ROZMARYNEM I SUSZONYMI POMIDORAMI

Jakiś czas temu otrzymałem wiadomość od jednej z obserwatorek bloga, że fajnie by było gdybym wstawił przepis na polentę. Nie ukrywam, że zbierałem się trochę do tego dania i teraz wiem, że niepotrzebnie tak zwlekałem, gdyż jej przygotowanie zajmuje niewiele czasu. Nie pamiętam już kiedy po raz ostatni jadłem polentę, ale jedno jest pewne, zapomniałem już jak pysznie można ją przyrządzać. Dla tych którzy nie spotkali się jeszcze z tą nazwą, przygotowałem mały pakiet informacyjny, który naturalnie odkopałem w  internetowych zakamarkach. Z tego miejsca dziękuję autorowi  strony superdetoxme, za wyczerpujące opracowanie tematu.

„…Co to jest?
Polenta ma konsystencję kleistej, żółtej papki, formowanej z mąki lub kaszki kukurydzianej. Kiedyś do jej sporządzenia używano mąki kasztanowej. Najprostszym sposobem podania polenty jest przełożenie gotowej masy do niskiego naczynia, by wystygła, krojenie jej na kawałki i grillowanie. Często podaje się ją z masłem, serem czy z dodatkiem sosu (np. pomidorowego lub bulionu), a sposobów podania polenty jest we włoskiej kuchni kilkaset.
Są trzy rodzaje polenty: klasyczna żółta, biała podawana do ryb (niekiedy grillowana) i czarna polenta z gryki, o bardzo osobliwym smaku (zwana przez Włochów polenta nera). Innym rodzajem jest polenta con la zucha, podobnie jak nera przygotowuje się ją z gryki, z dodatkiem masy dyniowej i serwuje z ciepłym mlekiem…
Pulmentum – tak nazywali danie starożytni Rzymianie. Nie znali kukurydzy, więc jako główny składnik służyła pszenica. Rozgniecione ziarna wymieszane z wodą wrzucano na rozgrzany w ogniu kamień i wyrabiano placki. Choć znany był wówczas chleb, to właśnie pulmentum było ulubionym daniem rzymskich legionów. Już wówczas przygotowywano je w dwóch wersjach – rzadkiej papki oraz zgęstniałej masy, którą krojono na kawałki. Polenta za czasów starożytnych była przede wszystkim daniem biedoty. I tak pozostało na bardzo długo. Pierwszą rewolucją w składzie potrawy było upowszechnienie gryki. To ona na długi czas zastąpiła pszenicę. W takiej wersji polenta popularna jest do dziś w rejonie Toskanii. To właśnie tam grykę przywieźli Saraceni. Odżywcze ziarno, znane pod nazwą grano saraceno, ustąpiło dopiero przywiezionej z nowego świata kukurydzy, z której szybko zaczęto wytwarzać mąkę. I tak w niemal niezmienionej postaci polenta serwowana jest dziś. Kukurydziana polenta może być intensywnie żółta lub jak wenecki specjał – biała. Znane, choć mniej popularne, są również przepisy na polentę z bobu i ciecierzycy..”/https://superdetoxme.wordpress.com/2012/01/01/polenta/

• 1 szklanka mąki kukurydzianej,
• 3 szklanki wody, 
• 2 gałązki rozmarynu,
• łyżka wegańskiego parmezanu,
• 1 łyżeczka soli,
• 1 łyżeczka suszonych pomidorów ( drobno posiekanych ),
• 1 łyżeczka czarnuszki,
• 1 łyżeczka czosnku niedźwiedziego.

1. Do garnka wlewamy wodę i dodajemy sól – rozpoczynamy proces gotowania.
2. Powoli wsypujemy mąkę kukurydzianą i cały czas energicznie mieszamy. W tym miejscu polecam klasyczną trzepaczkę. 
3. Polenta zaczyna gęstnieć, a my nie przestajemy mieszać. W tym miejscu polecam zmienić mieszadło na drewnianą lub silikonową łyżkę z ostrą, prostą krawędzią, która będzie się sprawnie przemieszczać po dnie i bokach garnka. 
4. Proces gotowania prowadzimy przez około 25-30 minut. Po około 20 minutach dorzucamy przyprawy, parmezan oraz rozmaryn. Oznaką, że polenta jest gotowa, będzie jej odchodzenie od ścianek naczynia. 
5. Polentę przekładamy do naczynia wyłożonego papierem, studzimy, po czym wrzucamy na kilka godzin do lodówki. 
6. Przed podaniem chwilę podgrzewamy w piekarniku, lub grillujemy 🙂 

Gdy już stwierdzimy, że nasza polenta nadaje się do spożycia, spokojnie możemy się zabrać za przygotowanie dodatków. Gorąco polecam wrzucenie na rozgrzany olej kilku ząbków czosnku, chwilę po nich dodajemy pomidory koktajlowe. Cały czas wstrząsamy towarzystwem na patelni, by czosnek się nie przypalił ( będzie cholernie gorzki i dyskwalifikuje całą resztę ). Gdy skóra pomidorów zaczyna pękać, możemy dorzucić solidną porcję jarmużu i podsmażamy dosłownie kilkanaście sekund. Podanie na talerzu jak zwykle pozostawiam Waszej inwencji twórczej, ale polecam do tego dania czerwony pieprz, oraz pestki dyni. Więcej nie chciało mi się kombinować, gdyż byłem świeżo po treningu i musiałem uzupełnić spalone kalorie ! Polecam polentę jak Zygmunt Hajzer proszek Vizir  😉 Dzień dobry 🙂