#bakłażan – Vegenerat Biegowy

W czasach kiedy jadłem wszystko, nie miałem dylematu, z czym przyrządzić kanapkę serwowaną na śniadanie, czy też kolację. Otwierałem lodówkę, wyciągałem kilka plastrów żółtego sera, który przeważnie był w towarzystwie napompowanej wodą szynki i miałem już gotowy zestaw. Czy zmiana nawyków żywieniowych zmusiła mnie do czasochłonnego mieszania w garach? Czy w jakikolwiek sposób utrudniła mi życie, zajmując mi długie godziny spędzone na dysputach z warzywami? Nic bardziej mylnego. Gdy nie chce mi się wyjść do sklepu, by zrobić zakupy, zbieram wszystko, co jest w lodówce, szafce, czy skrzynce na warzywa i zaczynam rytualny proces gotowania „nawinie” (czyt. wrzucam do gara, co się nawinie). Wśród produktów zawsze jest złociste ziarno, które w półświatku kulinarnym nazywane jest Jaglanką. Niepozorna, ale potrafi wyskoczyć z konkretnym pazurem. W towarzystwie produktów obowiązkowych nie może zabraknąć Cebuli, która tkwiąc w nieformalnym związku z Czosnkiem, wyciska z niego łzy w trakcie rżnięcia. Nierzadko na blacie kuchennym pojawia się Fasola, która za sprawą swego nadęcia często jest spychana na drugi plan. Doceniajcie ją, gdyż jest w kiepskiej kondycji. Ostatnio mi szepnęła do ucha, że czuje się jak outsider. Wymieniać mógłbym godzinami, jaki zestaw ląduje na blacie, ale nie chodzi o to, by przedstawiać zawartość moich szafek. Każdy z Was ma swoje ulubione produkty, bez których dostaje w kuchni epilepsji. U mnie grono takich elementów niebezpiecznie się powiększa. Zastanawiam się nad powiększeniem kuchni. Tylko nie wiem, czy wyburzyć ścianę do sąsiedniego pokoju, czy może zrobić dobudówkę kosztem chodnika przed kamienicą.

1 bakłażan,
100 g słonecznika,
1 puszka białej fasoli,
2 łyżki siemienia lnianego,
1 łyżka bułki tartej,
10 suszonych pomidorów z zalewy,
2 łyżeczki kaparów,
1/2 łyżeczki papryki wędzonej,
pieprz,
sól,
1/2 łyżeczki ostrej papryki,
2 ząbki czosnku,
1 cebula,
olej z pestek winogron.

Bakłażana owijamy papierem do pieczenia lub folią aluminiową i wkładamy do piekarnika rozgrzanego do 200 stopni na 30 minut.
Po wyciągnięciu bakłażana z piekarnika, studzimy go, usuwamy pestki i wyciągamy miąższ.
Cebulę podsmażamy z czosnkiem na oleju.
Gdy cebula się zeszkli, dodajemy pomidory suszone i podsmażamy przez chwilę. Ściągamy z palnika.
Do garnka dorzucamy fasolę i bakłażana i słonecznik. Doprawiamy papryką, pieprzem, solą i miksujemy wszystko na gładką masę. Możemy użyć blendera ręcznego lub malaksera.
Do masy dokładamy bułkę tartą i zmielone siemię lniane. Jeśli masa wydaje się nam zbyt sucha, można dodać zalewy z pomidorów suszonych.
Przekładamy pasztet do foremki i pieczemy przez 45 minut w temperaturze 180 stopni.

Ile produktów dostępnych jest w lodówce, tyle może być odsłon pieczonego smarowidła. Tak właśnie powstał kolejny pasztet, który pochłaniany jest w ilościach hurtowych. Życzę udanego dnia, oraz smacznego.

Niekiedy jest mi wstyd o tym wspominać, ale zanim przewróciłem swoje menu do góry nogami, wiele produktów omijałem, lub ich nie znałem. Gdy po raz pierwszy usłyszałem o ciecierzycy, myślałem że to jakieś włochate, przyjemne w dotyku zwierzę. Nawet przez myśl mi nie przeszło, że to może być coś do jedzenia. Bakłażana widywałem wielokrotnie, ale jakoś nigdy nie miałem odwagi, by nawiązać z nim bliższą znajomość. Teraz gdy już wiem, z czym to się je, staram się go zapraszać do swojej kuchni jak najczęściej. Budzi on jednak we mnie skrajne emocje, gdyż nie do końca potrafię określić jego płeć i orientację. Są dni, gdy spotykam go w sklepie pod nazwą Oberżyna. W tym przypadku wszystko jest w należytym porządku. Jest to rodzaj żeński, piękne kształty, skóra tak przemiła w dotyku, że chciałoby się głaskać, ugniatać i wbijać w nią palce. Zdarza się jednak, że po kilku dniach to samo warzywo o kobiecych kształtach wyciętych z obrazu Rubensa, zamienia się w wulgarnie brzmiącego Bakłażana. Niby nic się nie dzieje. Ten sam kształt, to samo spojrzenie, nawet jego odzienie niczym nie odbiega od koleżanki Oberżyny. Jednak to już nie to samo. Ostatnio zacząłem więc szperać, czytać, wyszukiwać, by w końcu dowiedzieć się, jaka jest prawda. Już pierwsze wklepanie w przeglądarkę, rozwiało moje wątpliwości. Oberżyna, Bakłażan-to tylko pseudonimy artystyczne Psianki Podłużnej, która postanowiła ukryć przed światem swe prawdziwe dane.

CZYTAJ WIĘCEJ

Array ( [0] => thumbnail [1] => medium [2] => medium_large [3] => large [4] => post-thumbnail [5] => featured_post_thumb [6] => wide_featured [7] => post_thumb [8] => eighty [9] => widget-popular-posts )