#banan – Vegenerat Biegowy

W drodze z pracy odgrywam sceny jak w Dniu Świstaka. Codziennie zamykam się w swoim ciasnym świecie inspiracji i wertując w głowie myśli, poszukuję pomysłu na nowe danie. Chciałbym napisać, że tym razem było inaczej, że skupiłem się na podziwianiu krajobrazu przesuwającego się za oknem. Niestety tak się nie stało. Wiedząc, że potrzebuję jakiegoś ciasta, po raz kolejny odpłynąłem na słodko. W głowie ułożyłem sobie idealny plan, stawiając na baczność każdą zaplanowaną czynność. Ze stoickim spokojem przekroczyłem próg domu i nie ściągając obuwia, zacząłem wypełniać wszystkie założenia. Spód do ciasta wykonany-odhaczone. Banan pocięty, skropiony cytryną-zrealizowano. Sięgam do lodówki po mleczko kokosowe – …i w tym momencie misternie ułożony plan, spadł na ziemię i pokulał się w narożnik pokoju. W jednej sekundzie uświadomiłem sobie, że kilka dni wcześniej zużyłem 3 puszki mleczka, przygotowując imprezę. Czuję, że panika wbiła szpony w potylicę i rozrywając skórę, próbuje dostać się do wnętrza głowy. Walczę z francą i próbuję znaleźć szybkie rozwiązanie, które pomoże mi ukończyć to perfekcyjnie zaplanowane ciasto. W pewnym momencie oświeciło mnie jak Pomysłowego Dobromira, któremu dziwna kulka odbijała się o głowę i pognałem 2 piętra wyżej. Przypomniałem sobie, że wraz z naszą sąsiadką nabywałem drogą kupna mleczko kokosowe. Byłem na 99% pewny, że nie zdążyła go zużyć. Nie myliłem się. Dzięki Ania za uratowanie ciasta.

CZYTAJ WIĘCEJ

W związku z tym, że w godzinach przedpołudniowych wybiegałem kilka kilometrów, wracając do domu, czułem jak żołądek, zaczyna się zaprzyjaźniać z kręgosłupem. Gdy otwierałem drzwi, ręce mi się trzęsły jak alkoholikowi w drugim dniu odstawienia trunków wysokoprocentowych. Dopadłem do lodówki i wiedząc, że w zamrażalniku jest fasolka po bretońsku, jednym ruchem umieściłem ją w garnku. Proces rozmrażania na małym ogniu trwał bardzo długo, a moje myśli wciąż krążyły wokół jedzenia. Choć nie lubię takiego stanu wyposzczenia żywieniowego, to jednocześnie doceniam te chwile, nakręcając się na kolejne potrawy. Nie wiem, jak to się stało, ale gdy zaczynałem jeść, nagle za oknem zaświeciło słońce, jakby pogoda chciała mi dać do zrozumienia, że nie mogę w takich okolicznościach pominąć deseru. Nie będę ściemniał, że zostawiłem miejsce na słodkości. Najadłem się po sam sufit, serwując soczyste dokładki, zagryzane chlebem na zakwasie (dziękuję Gosia), ale myśl o bananie nie opuszczała mnie. Postanowiłem zrealizować wizję, którą roztoczyłem przy okazji wciągania wegańskiego szaszłyka. Tutaj też nie byłem oszczędny i bezlitośnie, pozbawiłem wnętrza dwa banany. Możecie sobie tylko wyobrazić, z jaką miną leżałem na łóżku. Uśmiech Jokera przy mojej minie to, jak prosta linia.

CZYTAJ WIĘCEJ

Array ( [0] => thumbnail [1] => medium [2] => medium_large [3] => large [4] => post-thumbnail [5] => featured_post_thumb [6] => wide_featured [7] => post_thumb [8] => eighty [9] => widget-popular-posts )