#deser – Vegenerat Biegowy

2 minuty czytania 28 lutego 2019 Brak odpowiedzi

POMARAŃCZOWY „SERNIK” NA PIERNIKOWYM SPODZIE

słodkości

Zabierałem się do napisania tego przepisu jak pies do jeża. Dawno już zapomniałem, jak to ciasto smakuje, a przez moją kuchnię przewinęły się kolejne kilogramy nerkowców. W końcu udało mi się odkopać laptopa spod ciuchów biegowych i pustych kartonów, które tworzą plac manewrowy dla kotów. Jestem wielkim fanem sernika. Gdy w okresie świątecznym wyjeżdża na stół mała serowa kostka, oblana lukrem i wypełniona rodzynkami-rozpływam się. Oddaje się rozkosznym chwilom, co jakiś czas wypowiadając słowa – „…a może jeszcze kawałek serniczka?” Zawsze jestem gotowy. Próbowałem już wielu zamienników. Rozpocząłem od tofu, z którym trochę się trzeba nagimnastykować, żeby zgubić kartonowy posmak. Nie jest lekko, ale udaje się odtworzyć w małym stopniu tradycyjny smak. Na drugi strzał poszła jaglanka, która pomimo całej swojej świetności, chyba wypada najsłabiej. Nie ma co ukrywać, że wychodzą z niej pyszne kremy, ale sernika to to, nie przypomina. Jestem zbyt wielkim fanem tego ciasta, by dać się tak oszukać. Ostatnio podjąłem się zrobienia sera z nerkowców. Tutaj otworzyła się furtka kreatywności, która zaprowadziła mnie w przestrzeń usłaną nowymi pomysłami. Usiadłem więc pośrodku tego smakowitego przybytku i średnio co 2 dni wytwarzam coś z nerkowców. Pewnie za chwilę zbankrutuje, biorąc pod uwagę cenę tych orzechów, ale jestem na tropie kanału przerzutowego, gdzie nie trzeba za ten towar płacić milionów monet.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 20 grudnia 2018 Brak odpowiedzi

PIERNIK Z KALAFIOREM

słodkości

„Kiedyś myślałem, że zdrowe żywienie polega na wiecznym staniu przy garach i wymyślaniu potraw, a do tego wymaga sporych nakładów finansowych. Nic bardziej mylnego! Zdrowo można jeść naprawdę niewielkim kosztem i bardzo małym nakładem pracy. Przygotowanie kotletów z soczewicy lub buraków nie zajmuje więcej niż 30 min wraz z ich konsumpcją, a są naprawdę przepyszne.
Dania, które prezentuję na swoim blogu to wynik prób i błędów, inspiracji zbieranych w internecie (uwierzcie, jest tego sporo), a przede wszystkim szczerych chęci. Jeśli uważacie, że nie radzicie sobie w kuchni, to… z tą kuchnią poradzicie sobie na pewno. Nie wymaga ona szczególnych zdolności kulinarnych – jest bardzo prosta. Nikogo – oczywiście – nie zamierzam przekonywać do zmiany nawyków żywieniowych, ale osobom, które chciałyby spróbować, mogę udzielić kilku wskazówek…”

~Vegenerata sposób na zdrowie. Biegaj, gotuj, chudnij

CZYTAJ WIĘCEJ

1 minuty czytania 2 października 2018 Brak odpowiedzi

BATONY JAGLANE

przekąska, słodkości, śniadanie

„…W szkole podstawowej chyba jeszcze nie do końca zdawałem sobie sprawę, że objadając się słodyczami, nieuchronnie zmierzam w ślepy zaułek. Obiady w domu ociekały tłuszczem, a ponieważ moja mama była mistrzynią wypieków, po niedzielnych obiadach nie mogło zabraknąć ciasta naszpikowanego cukrem do granic możliwości. Od kiedy pamiętam, zawsze towarzyszyłem mojej mamie w kuchni, podglądałem, smakowałem i starałem się mieszać w garach, za każdym razem licząc na oblizanie michy z polewą czekoladową czy skubnięcie kremu, który za chwilę miał się znaleźć na cieście. Dużo później odbiło się to na moim wyglądzie, ale zanim do tego doszło, przez moje ciało przelało się morze tłuszczu i przesypały się tony cukru, za każdym razem pozostawiając wyraźny ślad…”

Vegenerata sposób na zdrowie. Biegaj, gotuj, chudnij.

500 g płatków jaglanych,
50 g rodzynek,
200 g daktyli,
4 łyżki sezamu,
3 łyżki masła orzechowego,
4 łyżki oleju,
1/3 szklanki wody,
2 łyżki zmielonego siemienia lnianego.

Wszystko wrzucamy do blendera i miksujemy tak, by powstała zwarta, klejąca się masa.
Przekładamy masę na blachę wyłożoną papierem do pieczenia (35×28), ubijamy i pieczemy przez około 15 minut w temperaturze 180 stopni.
Kroimy dopiero po wystudzeniu.

Zakończenie będzie krótkie. PETARDA!

3 minuty czytania 26 lipca 2018 9 komentarzy

BROWNIE Z KALAFIOREM

słodkości

Nie wiem która była godzina, gdy zza ściany usłyszałem jakieś dziwne dźwięki. Wiedziałem jednak, że to jeszcze nie pora by wstawać do pracy, bo zza rolet przez okno nieśmiało wdzierała się ciemność. Wzrokiem omiotłem łóżko w poszukiwaniu kotów, które mogły uskuteczniać nocne szaleństwa, ale to nie one. Stan faktyczny był zgodny z ewidencyjnym. Z narastającym niezadowoleniem, zrzuciłem nogi z łóżka i palcami stóp spenetrowałem podłogę w poszukiwaniu laczków w typie Kubota. Szybko poczułem znajomy kształt domowego obuwia i po wsunięciu stóp udałem się po omacku do kuchni. Nie zapalałem światła, gdyż jego blask mógłby podziałać na mnie jak światło emitowane przez spawarkę. Wolałem dokonać oględzin, sugerując się kształtami i konturami przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniu. Na pierwszy rzut oka wszystko wyglądało w porządku. Nie zauważyłem niczego niepokojącego, ale dźwięk, który słyszałem przed kilkoma minutami, nie ustawał. Cały czas w moich uszach rozbrzmiewało pukanie, jakby ktoś uderzał palcami w podłogę. Zrobiłem dwa kroki do przodu i oniemiałem. Zza wyspy wystawała głowa, jakby ktoś się rozciągnął wzdłuż szafek. To stamtąd dochodził niepokojący dźwięk. Szybkim ruchem sięgnąłem do włącznika i zapaliłem światło. Gdy pomieszczenie zostało rozświetlone śnieżnobiałym promieniem, wszystko się wyjaśniło. Na podłodze leżał Kalafior, który rytmicznie stukał w panele. Gdy mnie dostrzegł, spojrzał na mnie beznamiętnie i wycedził przez zęby-Stary, siedzę już tutaj 4 dni i nie widzę żadnego zainteresowania moją osobą. Jeśli dziś się mną nie zajmiesz, komunikuję i lojalnie ostrzegam-Wychodzę i już mnie więcej nie zobaczysz. Nie miałem wyjścia! Do rana leżałem z otwartymi oczami i wymyślałem atrakcje.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 23 lipca 2018 Brak odpowiedzi

PORZECZKOWE LODY PROTEINOWE

Bez kategorii

Dziś będzie opowieść z cyklu…historie w książce spisane.

„Pamiętam jeden ze swoich pierwszych biegów na dystansie dziesięciu kilometrów, kiedy po odebraniu pakietów startowych, jeden z moich kolegów wyciągnął arsenał tubek przypominających pastę do zębów. W związku z tym, że staż biegowy miałem krótszy niż chrupki kukurydziane okres przydatności do spożycia, nie wiedziałem, co to takiego. Jak się okazało, były to żele energetyczne, które podobno dawały kopa w trakcie biegu. Kolega, widząc, że zerkam z zaciekawieniem na jego zasoby szczelnie zapakowanej, rzekomo płynnej energii, wręczył mi jedną z nich i poinstruował, gdzie i kiedy powinienem ją sobie zaaplikować. Stanąłem więc na starcie, trzymając w dłoni tubę, i – nie ukrywam – dziwnie się czułem z tym opakowaniem, które byłoby idealnym uzupełnieniem kreacji składającej się z pidżamy, podczas gdy w ręku trzymałbym szczoteczkę do zębów. W tamtym okresie byłem nastawiony na bicie rekordów życiowych, więc skoro to miało mi pomóc w uzyskaniu nowego, pełny nadziei, a raczej pewny sukcesu – wystartowałem przed siebie.Zgodnie z instrukcją w okolicy piątego kilometra odbezpieczyłem opakowanie i wcisnąłem w siebie coś, co konsystencją przypominało bardzo gęsty kisiel. Wtedy pożałowałem, że moja ciekawość wzięła górę, a ja otworzyłem puszkę Pandory. W tym małym opakowaniu skoncentrowano cały cukier świata, który rozlał się w moich ustach. Czułem się, jakby ktoś przyspawał mi język do podniebienia i dla pewności, że go nie oderwę, przybił go gwoździem. W związku z tym, że nie były to zawody w żadnym wielkim mieście, nie mogłem liczyć na punkt nawadniający, który by ulżył memu cierpieniu. To była pięciokilometrowa walka z lepkością w ustach, która na zawsze pozostanie w mej pamięci…”

~ „Vegenerata bieg przez kuchnię, czyli szalone menu ultramaratończyka”

CZYTAJ WIĘCEJ