#naleśniki – Vegenerat Biegowy

2 minuty czytania 4 maja 2020 Brak odpowiedzi

PAPRYKOWE NALEŚNIKI Z MARCHEWKĄ I KOLENDRĄ

Przez ostatnie lata unikałem świeżej kolendry jak ognia. Gdy jakiś przepis wymuszał użycie tej rośliny, chcąc zachować podobny akcent smakowy i wizualny, zastępowałem ją nacią pietruszki. Nie wiem, czym była spowodowana moja niechęć, ale za każdym razem, kiedy w daniu wyczuwałem ten specyficzny zapach, miałem wrażenie, że dostaję potrawę, którą ktoś przygotował na bazie mydła. Robiłem kilka podejść mających na celu zbliżenie mnie do tego smaku, ale za każdym razem kończyło się tak samo. Z lokalu wychodziłem nienajedzony, zniesmaczony, a z mych ust zamiast achów i ochów, wydobywał się łaciński słowotok, przeplatany wiązanką góralską. Mądre głowy wygłaszają, że ów niechęć ma podłoże genetyczne i albo kolendrę tolerujesz, albo jej nie tolerujesz. Nie wiem więc, co stało się w moim przypadku, że moja niechęć przerodziła się w miłość. Nie podejrzewam, że zmienił się mój genotyp. Chyba dojrzałem kulinarnie.

CZYTAJ WIĘCEJ

3 minuty czytania 13 lutego 2019 Brak odpowiedzi

NALEŚNIKI Z KISZONĄ KAPUSTĄ, SOSEM PIECZARKOWYM I PESTO PIETRUSZKOWYM

danie główne

Gdy zacząłem wsypywać mąkę do miski wiedziałem, że nie podam ich tylko w słodkiej odsłonie. Gdzieś w zamyśle błądził twarożek waniliowy, ale wiedziałem że wykombinuję coś jeszcze. Sypałem biały pył zwany mąką, sypałem, a gdy wydawało się, że już wystarczy, dosypałem jeszcze trochę. Chyba zapomniałem ile czasu potrzeba na usmażenie kilkudziesięciu naleśników i tak zafundowałem sobie prawie dwie godziny przy patelni. Chyba przeczuwałem, że zmienię koncepcję w trakcie robienia i idąc z pracy zakupiłem kilogram kiszonej kapusty. Jestem szczęściarzem bo 10 metrów od domu, w warzywniaku sprzedają kapustę, która smakiem wymiata. Musiałem się bardzo pilnować, gdyż przed przygotowaniem potrawy z nabytego kilograma, została tylko połowa. Trzeba było działać, bo na drugi rzut miał pójść sok, w którym była skąpana kapusta. Walczyłem z pokusą jak imprezowicz z zamkiem, po powrocie do domu. Udało się, zwyciężyłem. Kapusta wylądowała w garnku, a ja poza twarożkiem mogłem sobie zafundować wytrawną ucztę.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 6 grudnia 2017 Brak odpowiedzi

PLACKI ZIEMNIACZANE FASZEROWANE BROKUŁEM I FASOLĄ

danie główne

Od dłuższego czasu wpatrywałem się w jeden punkt jak zahipnotyzowany. Oderwałem się od rzeczywistości i szperając w swoich myślach, próbowałem ustalić co zjeść przed bieganiem zaplanowanym na jutro. Biegając we własnej głowie, próbowałem jakoś uporządkować ten artystyczny nieład, ale nie było to łatwe zadanie. Przed pomysłem na pierogi z nowym, kontrowersyjnym farszem, ustawiła się wizja pysznego tofurnika ociekającego czekoladą. W tyle głowy przypięta była kartka z napisem „kimchi”, a zaraz pod nią radośnie powiewała chorągiewka przypominająca o ciastkach z żurawiną. Zrealizowane pomysły i jeszcze nierozpoczęte wizje przeplatały się z pragnieniami. Sam nie wiem dlaczego, ale wszystko było zszyte nićmi wykonanymi z makaronu do spaghetti. Słodycz przecinała pikanterię. Smak kwaśny przechadzał się dumnie ubrany w garnitur z goryczy. Miałem wrażenie, że wyciąłem się z realnego życia i wstawiłem się do komiksu. Stałem we własnej głowie i nie mogłem się skupić na niczym. Pragnąłem wszystkiego i jednocześnie nienawidziłem tego natłoku smaków. Chcąc przerwać ten stan, krzyknąłem i profilaktycznie wypłaciłem sobie „liścia” na otrzeźwienie. Postanowiłem już więcej nie rozmyślać. Chwyciłem w dłoń moją Koleżankę Pyrę i przeszedłem do natarcia.

700 g ziemniaków,
1 duża cebula,
2 łyżki mąki pszennej,
2 łyżka skrobi ziemniaczanej,
4 ząbki czosnku,
1 łyżka lubczyku
pieprz,
sól,
olej do smażenia.

Ziemniaki i cebulę ścieramy na małych oczkach tarki.
Czosnek wyciskamy przez praskę.
Dodajemy mąki, przyprawy, i wszystko mieszamy.
Smażymy małe lub większe placki na mocno rozgrzanym oleju.

FARSZ:

1 puszka białej fasoli,
1 mały brokuł,
2 ząbki czosnku,
łyżka płatków drożdżowych,
pieprz,
sól.
4 łyżki oliwy z oliwek.

Brokuł gotujemy na parze.
Wszystko wrzucamy do blendera i miksujemy na gładką masę.
Placki ziemniaczane grubo smarujemy farszem i zawijamy w rulon.
Podajemy z sosem czosnkowym, na który przepis znajduje się poniżej.

SOS CZOSNKOWY:

250 ml jogurtu sojowego,
1 duży ząbek czosnku,
1 łyżka soku z cytryny,
garść koperku,
2 liście mięty
pieprz,
sól.

Kolejna odsłona placków ziemniaczanych, które skradły moje serce. Co prawda przesadziłem z ilością czosnku w sosie, ale nie zamierzam się z nikim całować w pracy. Pozdrawiam serdecznie i życzę miłego dnia 🙂

2 minuty czytania 29 czerwca 2017 Brak odpowiedzi

KOPERKOWE PANCAKES Z POMIDORAMI

śniadanie

Stojąc przy lodówce, motałem się jak ćma, która dostrzegła światło żarówki. Po nocce spędzonej w pracy chciałem przygotować sobie coś pysznego, ale nie miałem ochoty na zwykłe kanapki. Raz na jakiś czas obrażam się na świeżą chrupiącą bułkę wypełnioną glutenem i mam ochotę na coś innego. W mojej głowie krążyła wytrawna myśl, ubrana w jeszcze bardziej wytrawną wizję, wytrawnego smaku. Choć uwielbiam słodkie zestawienia, miałem świadomość, że dzisiejszy dzień muszę zacząć pod banderą pieprzu i soli. Omiatając wzrokiem dostępne składniki, jak Bob budowniczy układałem w głowie kolejne kulinarne konstrukcje. Zanim się spostrzegłem, na blacie kuchennym miałem wszystko, czego pragnęły moje kubki smakowe. Idąc po linii najmniejszego oporu, mógłbym je wszystkie posiekać i wrzucić na kanapkę, ale potrzebowałem jeszcze czegoś. W wyrazie „posiłek” brakowało mi kropki nad „i” zwieńczającej dzieło. Nie mogłem dopuścić, by znienawidzony przez niektórych, mój przyjaciel Gluten, poczuł się odrzucony. Na powitanie dnia wręczyłem mu bukiet koperku i zaprosiłem na pomidorową imprezę.

PANCAKES:

1 szklanka mąki pszennej,
niepełna szklanka mleka roślinnego,
1 łyżeczka ksylitolu,
1/2 pęczka koperku,
1 łyżeczka proszku do pieczenia,
1/2 łyżeczki sody oczyszczonej,
sól,
pieprz,
1 łyżka oleju rzepakowego + do smażenia.

Składniki suche mieszamy w misce.
Dodajemy do nich składniki mokre po czym mieszamy.
Koperek drobno siekamy i wrzucamy do ciasta. Ciasto powinno być nieco gęstsze niż to, z których robimy tradycyjne naleśniki.

POMIDOROWA SAŁATKA:

2 świeże pomidory,
1/2 słoika pomidorów z zalewy,
1 cebula,
15 jabłek kaparowych,
15 czarnych oliwek,
szczypior,
1 ząbek czosnku,
pieprz,
sól,
2 łyżki oliwy z oliwek,
kiełki.

Pomidory i cebulę kroimy w kostkę, paski, kółka…jak nam będzie wygodniej.
Jabłka kaparowe i oliwki najlepiej pokroić w plastry.
Czosnek przeciskamy przez praskę.
Szczypior drobno kroimy.
Mieszamy wszystkie składniki i doprawiamy.
Nakładamy sałatkę na pancakes, a na wierzchu układamy kiełki.

Idealna propozycja dla wszystkich, którzy mają dość owsianek, kanapek z hummusem, czy innych szybkich rozwiązań. Uwierzcie, taki zestaw może wykreować całkiem przyjemne doznania i cały dzień.

3 minuty czytania 1 czerwca 2017 3 komentarze

CZARNY BEZ W CIEŚCIE

przekąska, śniadanie

Często pytacie mnie, jak powstają historie, które poprzedzają każdy przepis. O ile w większości przypadków, są to wyimaginowane obrazy, tak dzisiaj będę się starał trzymać faktów, które mocno zaprzyjaźniły się z realnym przebiegiem.

Jak zwykle popołudniowy czas, spędzałem na podróżowaniu z pracy do domu. W związku z tym, że występuję w roli pasażera, spokojnie mogę przeprowadzać lustrację stron internetowych w poszukiwaniu inspiracji. Nie ukrywam, że przeglądanie zdjęć z potrawami, co jakiś czas przeplatam odpaleniem tzw. twarzoksiążki, by być na bieżąco ze światem. Napisał wczoraj do mnie Paweł z pytaniem, czy nie mam przepisu na kwiaty bzu w cieście naleśnikowym. Szczerze mówiąc, nigdy nie jadłem naleśników w takim połączeniu, ale nie ukrywam, że zaciekawiło mnie to. Obiecałem, że przyjrzę się nieco bliżej tej potrawie. Nie minęło 5 minut, gdy w szczerym polu, przy wiejskiej drodze, ukazał się piękny krzak czarnego bzu, świecący kwiatami jak moja łysina w trakcie biegu. Podskoczyłem z zachwytu, a z moich ust wydobyły się skowyt nasączony podnieceniem i euforią. Kierowca nie wiedząc, co się dzieje, natychmiast zareagował i zaciągając hamulec ręczny, bokiem poprowadził auto w polną drogę, przy której rósł obiekt moich westchnień. Spojrzał na mnie zdezorientowanym wzrokiem, oczekując wyjaśnień, ale nie pojąłby tego, gdybym zaczął od początku tłumaczyć. Wybiegłem z samochodu i znikając w gąszczu aromatycznych kwiatów, oddałem się łowczej naturze. Gdy wróciłem do pojazdu z potężnie wypchaną, kwiecistą garścią, miny moich współtowarzyszy mówiły wszystko. Nie rozumieli mojego podniecenia, nie mogli pojąć skąd taka szybka akcja. Dalsza podróż upłynęła w milczeniu. Oni wpatrzeni przed siebie z wymalowanym na twarzy znakiem zapytania, a ja przyklejony do kwiatów, rozmyślający o pysznym obiedzie.

CZYTAJ WIĘCEJ