#papryka – Vegenerat Biegowy

2 minuty czytania 28 maja 2020 Brak odpowiedzi

WARZYWNE KOTLETY Z WYTŁACZARKI

Nawet sobie nie zdajecie sprawy, jakim zbawieniem dla pasjonata gotowania, jest dobrze wyposażona kuchnia. Blendery, wytłaczarki, suszarki, parowary i inne prasy. Wszystko to pozwala zaoszczędzić dużo czasu, nerwów, a przy dobrych parametrach sprzętu, pozwala zachować świeżość i niesamowity smak przerabianych warzyw i owców. Dziś na „ruszt” wchodzi wyciskarka marki Ronic. Ktoś mógłby powiedzieć, że wyciskarka to wyciskarka. Wielkie mi hallo. Na rynku sprzętu AGD pełno jest takich i wszystkie prześcigają się z nowatorskimi rozwiązaniami. Co jest takiego magicznego w tej wytłaczarce? Co robi i co ma, czego nie potrafią i nie mają konkurencyjne sprzęty? 33 obr/ minutę-to jest powolność! Dzięki takiej prędkości wyciskania, soki zachowują dłużej świeżość, oraz całe bogactwo enzymów i przeciwutleniaczy. Już przy pierwszym wyciskaniu zauważyłem, że sok nawet po jednym dniu stania w lodówce nie traci walorów smakowych. Dodatkowym atutem są 3 wymienne sitka robocze, wykonane z tritanu i stali chirurgicznej. Dużym zaskoczeniem był dla mnie pojemnik, w którym możemy uformować tofu. Soję oczywiście zblendujemy z łatwością w tej wyciskarce. To jeszcze nie koniec atrakcji. Producent pomyślał o ludziach, dla których proces mycia wyciskarki, może mocno nadszarpnąć ograniczony zasób czasowy. Wyciskarka Zyle WSJ 2020 została wyposażona w system samooczyszczania Easy Clean. Osoby, które często korzystają z takich urządzeń, bardzo docenią to rozwiązanie. Już niebawem kolejny test wyciskarki, gdyż nie ukrywam, że kręci mnie zrobienie własnego tofu.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 4 maja 2020 Brak odpowiedzi

PAPRYKOWE NALEŚNIKI Z MARCHEWKĄ I KOLENDRĄ

danie główne, kolacja, przekąska

Przez ostatnie lata unikałem świeżej kolendry jak ognia. Gdy jakiś przepis wymuszał użycie tej rośliny, chcąc zachować podobny akcent smakowy i wizualny, zastępowałem ją nacią pietruszki. Nie wiem, czym była spowodowana moja niechęć, ale za każdym razem, kiedy w daniu wyczuwałem ten specyficzny zapach, miałem wrażenie, że dostaję potrawę, którą ktoś przygotował na bazie mydła. Robiłem kilka podejść mających na celu zbliżenie mnie do tego smaku, ale za każdym razem kończyło się tak samo. Z lokalu wychodziłem nienajedzony, zniesmaczony, a z mych ust zamiast achów i ochów, wydobywał się łaciński słowotok, przeplatany wiązanką góralską. Mądre głowy wygłaszają, że ów niechęć ma podłoże genetyczne i albo kolendrę tolerujesz, albo jej nie tolerujesz. Nie wiem więc, co stało się w moim przypadku, że moja niechęć przerodziła się w miłość. Nie podejrzewam, że zmienił się mój genotyp. Chyba dojrzałem kulinarnie.

CZYTAJ WIĘCEJ

1 minuty czytania 6 kwietnia 2020 Brak odpowiedzi

PASZTET Z KISZONEJ KAPUSTY I CIECIERZYCY

kolacja, przekąska, śniadanie

Czasem tak bywa w kuchni, że planujesz zrobić obiad, a za chwilę się okazuję, że obiad musisz objąć nową koncepcją, bo zamiast niego wyszła Ci kolacja. Tak było w przypadku tego przepisu. Marzyły mi się piękne małe kotleciki w chrupiącej panierce, ale okazało się, że nie bardzo im się zbiera do chrupkości, a przy próbie przewracania, odkształcają się jak plastelina, przy 40 stopniach Celsjusza. Na szczęście podchodzę do tematu z dystansem i nie wrzucam przy pierwszym podejściu wszystkich klopsików. Zawsze sprawdzam, czy coś z tego wyjdzie. Zostawiam sobie wyjście awaryjne, które pozwala mi w trakcie gotowania zmienić plan. Co prawda wizja przepysznego obiadu wyparowała w mgnieniu oka, ale za to kolacja, była iście królewska! To moje potknięcie, chyba było dobrze pokierowane przez los. Niebawem Święta, a jak wiadomo, pasztetu nie może zabraknąć. Moi Mili, kto uwielbia kiszony smak, koniecznie musi zmiksować kapustę z ciecierzycą.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 25 marca 2020 Brak odpowiedzi

CUKINIA Z TAJSKIM AKCENTEM

danie główne, kolacja

Często na spotkaniach autorskich pada pytanie, czy zawsze gotowałem. W sumie, trudno jest mi ocenić, jak to było wcześniej, ale już jako dziecko, często kręciłem się w kuchni. Zaglądałem do garnków, obserwowałem, czaiłem się. Moja aktywność nie była jednak podyktowana chęcią niesienia pomocy. Baczna obserwacja miała na celu wyłapanie miski na ściankach której pozostał krem do ciasta, podprowadzenie naleśnika, skubnięcie kluski. Często udawało mi się „gwizdnąć” coś do jedzenia, unikając wzroku mamy. Przytrafiało się jednak, że rodzicielka wysłała za mną wydział pościgowy, w postaci mokrej ściery, która swym jestestwem okalała moje lico. Można by rzec, że byłem zwykłym obżartuchem, dla którego liczyło się tylko żarcie. W sumie, to trochę tak było. Jednak nie do końca. Czając się tak za futryną, jak Apacz próbujący upolować bizona, patrzyłem co się dzieje w garach. Choć wtedy nie zwracałem na to uwagi, dziś wiem, że te obrazy pozostały w mojej głowie. Mąki, przyprawy, odgłos krojenia, stukanie łyżki, odgłos młynka, zapach spalenizny – to dla mnie środowisko, w którym czuje się bardzo dobrze. Odnajduje się w tym i dziś z wielką łatwością potrafię łączyć smaki, zanim cokolwiek wrzucę do garnka.

CZYTAJ WIĘCEJ

2 minuty czytania 6 lutego 2020 Brak odpowiedzi

„TATAR”

kolacja, przekąska, śniadanie

Zdaję sobie sprawę, że ten tatar bardzo mocno odbiega od tego klasycznego, który był obowiązkowym elementem, suto zakrapianych peerelowskich imprez. Niemniej jednak technika wykonania i sposób przyprawienia, jest bardzo zbliżony, co pozwala na użycie tego nazewnictwa. Wiem, wiem! Za chwilę znów ktoś wyskoczy z tekstem, negującym moje posunięcie, ale uwierzcie, uodporniłem się na to, jak Stanisław Anioł, na protesty mieszkańców bloku, przy ulicy Alternatywy 4. Skoro nazwa wzięła się od poczynań tatarskich wojowników, którzy wkładali kawałki mięsa pod siodło, dlaczego nie okrzyknąć się Tatarem? Na potrzeby tego dania i posta, mogę zostać roślinożernym tatarskim wojownikiem, który zamiast mięsa, pod siodło upchnął warzywa i swym ciężarem wykonał bardzo ciekawe danie. Swoją drogą lepszą nazwą jest „tatar”, niż „dupą miażdżone warzywa”. Nie będę się zbyt mocno rozpisywał, żeby nie popłynąć. Gdy staram się bronić nazewnictwa swych potraw, humor wjeżdża na poziom ostrości, którego nawet nie obejmuje skala Scoville`a.

CZYTAJ WIĘCEJ